Glotowo – Sanktuarium Najświętszego Sakramentu
Przed przybyciem Krzyżaków, ziemie te zamieszkiwali Prusowie. Po podbiciu tych ziem przez Zakon Krzyżacki, wybuchło powstanie pruskie, które z czasem zostało stłumione. Nowym osadnictwem tych ziem zajął się Jan z Dobrzynia, naczelnik zamku w Braniewie który w 1312 roku lokował Glotowo. Wraz z kolonizacją postępowała również chrystianizacja, erygowano również dwie parafie, jedną w Dobrym Mieście, a drugą w Glotowie. Z chwilą utrwalenia się chrześcijaństwa Glotowo stało się miejscem kultu Najświętszego Sakramentu. Cud Eucharystyczny źródła z 1730 r. tak relacjonują:
„W miejscu, gdzie obecnie stoi kościół, pasący się wół znalazł Najświętszą Hostię, którą odgrzebał racicą, i rycząc upadł na kolana. Znaleziona Hostia została przez proboszcza przeniesiona w uroczystej procesji do kościoła i umieszczona w cyborium. W następnym dniu znowu znalazło ją bydło w tym samym miejscu. Zabrało więc ją wtedy duchowieństwo Dobrego Miasta, ale nazajutrz znowu powróciła (…) Wówczas zrozumiano, że Bóg chce ażeby w tym miejscu został wybudowany kościół”.
Niebawem po tym wydarzeniu wybudowano świątynię i poświęcono ją Najświętszemu Sakramentowi. Cud Eucharystyczny uwieczniono w malowidle na sklepieniu kościoła. Przedstawia ono trzy woły klęczące przed wygrzebanym z ziemi Najświętszym Sakramentem. Obok umieszczono dwa napisy w języku łacińskim, które brzmią: „Benedicte omnes bestiae, pecora Domino -Błogosławcie Pana, zwierzęta dzikie i trzody” (Dn 3, 81) i drugi „Bos cognovit posfesforem Fuum - Wół rozpoznaje swego Pana” (Iz 1,3).
fot.Dobrowolski Tomasz
Przez wiele stuleci Glotowo było celem pielgrzymek z różnych stron diecezji warmińskiej. Kościół konsekrował biskup Krzysztof Szembek 24 czerwca 1726 roku. W latach siedemdziesiątych XIX wieku świątynię wzbogacono o polichromię o tematyce biblijnej odnoszącej się do Eucharystii. Na malowidłach odnajdujemy postacie proroków: Izajasza, Jeremiasza, Ezechiela, Daniela oraz czterech ewangelistów.
Po wybudowaniu Drogi Krzyżowej Glotowo stało się centrum czcicieli Męki Pańskiej. Budowę Kalwarii Warmińskiej rozpoczęto 29 lipca 1878 roku. Prace rozpoczął ks. Ferdynand Engelbrecht przy wsparciu Jana Merterna, dziedzica z Glotowa, który wcześniej odbył pielgrzymkę do Ziemi Świętej. Napływały liczne ofiary, które pozwalały prowadzić prace. W czasie kulturkampfu, parafii nie było wolno nabywać ziemi, toteż na własne nazwisko zakupił dość duży areał ziemi Jan Mertern, który z czasem przekazał ją parafii. Przy budowie Kalwarii Warmińskiej uczestniczyło około 70 tyś. osób. Po kilkunastu latach prac, w 1894 r. została poświęcona przez biskupa warmińskiego Andrzeja Thiela. Od tego roku Kalwaria stała się celem wielu pielgrzymek z całej diecezji. W 1927 r. odnowiono wszystkie stacje i odrestaurowano figury.
Kalwaria liczy obecnie czternaście kaplic stacyjnych, w tym trzy duże w formie małych kościołów, a także grotę Matki Bożej z Lourdes i grotę Pana Jezusa z Getsemani. Przy wszystkich kaplicach stoją po bokach figury aniołów trzymających zwoje pisma lub szarfy z tekstem z Pisma Świętego. Kalwaria usytuowana jest w głębokiej dolinie, poprzez którą wije się rzeczka, przypominając biblijny potok Cedron w okolicach Jerozolimy. Trzy ostatnie stacje usytuowane są na szczycie góry.
Po odprawieniu Drogi Krzyżowej kierujemy swe kroki do kościoła, by po rozważaniach Męki Pańskiej pomodlić się przed Najświętszym Sakramentem.